Όσοι έχουν «δικό τους» υπουργό να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Ε, που πάτε απολυμένοι της «Θράκη Α. Ε»;

«Οργή, θυμός και αγανάκτηση» είναι αυτά που κυριαρχούν στους απολυμένους της αλλαντοβιομηχανίας «Θράκη Α. Ε» των Φερών αλλά και στους συναδέλφους τους που παραμένουν, προς το παρόν, στο εργοστάσιο, οι οποίοι νιώθουν πως τους «κοροϊδεύουν», αφού από τον περασμένο Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα δεν έχουν ενταχθεί σε κάποιο ειδικό πρόγραμμα, όπως τους είχαν «υποσχεθεί». Ένα πρόγραμμα, αντίστοιχο με αυτά που έχουν εφαρμοσθεί σε γειτονικούς και άλλους νομούς, για εργαζομένους που «έμειναν στο δρόμο»...
Ο αντιπρόεδρος μάλιστα του σωματείου των εργαζομένων, Γιώργος Γιοφτσίδης, «άστραψε και βρόντηξε» κατά των τεσσάρων βουλευτών του νομού, χαρακτηρίζοντάς τους «ανύπαρκτους» και το... αιτιολόγησε φέρνοντας ως παράδειγμα συναδέλφους τους άλλων νομών, που διεκδίκησαν αποφασιστικά και με... τσαμπουκά και κέρδισαν για τις περιοχές τους.
Εχθές, μετά τη συμβολική κατάληψη στη νομαρχία, εργαζόμενοι και απολυμένοι είχαν συνάντηση με το νομάρχη, Νίκο Ζαμπουνίδη, στη διάρκεια της οποίας υπήρξαν τηλεφωνικές επαφές και προσπάθειες με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων Οικονομίας, κ. Σιδηρόπουλο, και Απασχόλησης, κ. Κοντό. Αποτέλεσμα δεν υπήρξε αφού ο ένας «έριχνε» το μπαλάκι στον άλλο, ενώ ο κ. Κοντός, φέρεται να είπε, σύμφωνα με τα όσα μετέφερε ο νομάρχης, πως η διαφορετική αντιμετώπιση των απολυμένων του Έβρου από αυτούς άλλους περιοχών έχει να κάνει με την απουσία «ντόπιου υπουργού», όπως είχαν η Ξάνθη και η Ροδόπη! Ο κ. Ζαμπουνίδης χαρακτήρισε «ξεδιάντροπη τη δήλωση» τονίζοντας ότι «τέτοιες συμπεριφορές είναι επικίνδυνες και απαράδεκτες».
Το μεγαλύτερο βέβαια θέμα είναι ότι εκτός από «ξεδιάντροπες, επικίνδυνες, απαράδεκτες και κυνικές» είναι και... συνήθεις ως πρακτικές. Τόσο συνήθεις που αγγίζουν τα όρια της νομιμοποίησης! Στην «ισχυρή Ελλάδα» του 2009, στην Ελλάδα της ανάπτυξης, στην Ελλάδα της «προκοπής», της «ισονομίας» και της «δημοκρατίας», η ανάγκη ύπαρξης ενός «μπάρμπα στην Κορώνη» παραμένει και..., δυστυχώς, φαίνεται πως απαιτείται. Λες και η ανεργία, η ανάγκη, η πείνα, η απόγνωση, στην Ξάνθη, τη Ροδόπη, τη Νάουσα, είναι διαφορετική απ’ ότι στον Έβρο...Αλλά τι ανάγκη έχουν οι απολυμένοι στις Φέρες, στην Αλεξανδρούπολη, στον Έβρο γενικότερα; Αυτοί φυλάνε... Θερμοπύλες! Μόνο που στις Θερμοπύλες δεν είχε μείνει... ψυχή ζώσα...