του Γ.Αλμπάνη
Τελικά εισαγγελέας και ανακριτής δεν φάνηκαν να πείθονται από το τρομολάγνο τηλεοπτικό διάγγελμα του Νίκου Δένδια. Οι δικαστές, επαγγελματικός κλάδος που δύσκολα θα τον έλεγες φιλικό στους αναρχικούς, δεν υιοθέτησαν την υπουργική άποψη ότι η Villa Amalias ήταν εργαστήριο κατασκευής μολότοφ. Οι συλληφθέντες, μετά την αστυνομική επιδρομή στην κατάληψη, αντιμετωπίστηκαν από τις δικαστικές αρχές ως καταληψίες και όχι ως επικίνδυνοι διασαλευτές της εννόμου τάξεως: αφέθηκαν ελεύθεροι με χαλαρούς ή και καθόλου περιοριστικούς όρους.
Πώς θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά, όταν το μόνο εύφλεκτο υλικό που
βρέθηκε στην Villa ήταν 250 γραμμάρια πετρελαίου δίπλα από μία σόμπα; Πώς,
διάολε, θα μπορούσαν να θεωρηθούν πρώτες ύλες εκρηκτικών τα άδεια μπουκάλια
μπίρας, όταν ο εν λόγω χώρος διαθέτει αίθουσα συναυλιών και καθημερινής
λειτουργίας αυτοδιαχειριζόμενο μπαρ; Μα πάνω απ΄ όλα, πώς θα ήταν δυνατόν να
κατασκευάζονται μολότοφ επί 22 χρόνια στη Villa Amalias και η αστυνομία να μην
έχει συλλάβει κανέναν από αυτούς που τις μετέφεραν από την Αχαρνών στις
διαδηλώσεις; Για μια ακόμα φορά ο Νίκος Δένδιας συνελήφθη ψευδόμενος, κάτι που
δεν εκπλήσσει πλέον. Ο εν λόγω υπουργός έχει καταστεί πλέον συνώνυμος της
πολιτικής αναξιοπρέπειας.Οι πολιτικές στοχεύσεις μιας αστυνομικής επιχείρησης
Από την πρώτη στιγμή της εκκένωσης της πιο παλιάς κατάληψης της Αθήνας. είχε επισημανθεί ότι ο στόχος της όλης επιχείρησης δεν ήταν διωκτικός-αστυνομικός, αλλά πολιτικός-επικοινωνιακός. Η Villa δεν εκκενώθηκε γιατί εκεί «έφτιαχναν τις μολότοφ» ή «πούλαγαν ναρκωτικά», αλλά γιατί η τρικομματική κυβέρνηση θέλησε να τη χρησιμοποιήσει ως συμβολικό σημείο της ακροδεξιάς στροφής της. Η αστυνομική επιδρομή της Villa αποτέλεσε σήμα προς τα ακροδεξιά πολιτικά ακροατήρια, μια έμπρακτη απόδειξη της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης να υιοθετήσει την πολιτική ατζέντα της Χρυσής Αυγής και να ικανοποιήσει τα αιτήματά της.
Εδώ και καιρό η Villa Amalias είχε μπει στο στόχαστρο των νεοναζί. Με την πολύχρονη παρουσία της συμβόλιζε τη σχετικά ισχυρή παρουσία του αντιεξουσιαστικού χώρου στην ελληνική κοινωνία. Επιπλέον, και αυτό βέβαια είναι το κύριο, η συγκεκριμένη κατάληψη είχε ανακόψει επανειλημμένα την εξάπλωση της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας. Κάθε φορά που οι γνωστές συμμορίες των κατ΄ επάγγελμα «κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα» επιχειρούσαν να επεκτείνουν τις μαφιόζικες πρακτικές τους προς την πλατεία Βικτωρίας, οι αντιφασιστικές συσπειρώσεις με επίκεντρο τη Villa τους έβαζαν φραγμό. Κατά συνέπεια, δεν πρέπει να εκπλήσσει το ότι το κλείσιμο της Villa βρισκόταν πολύ ψηλά στην ατζέντα της Χρυσής Αυγής.
Η ακροδεξιά ατζέντα της κυβέρνησης
Η κυβέρνηση έρχεται τώρα να ικανοποιήσει το ναζιστικό αίτημα, εκτιμώντας ότι με την προώθηση της ακροδεξιάς εκδοχής «του νόμου και της τάξεως», θα καταφέρει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους που στρέφονται προς τη Χρυσή Αυγή. Δεν έχουν περάσει άλλωστε πολλές μέρες από τότε που ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Φαήλος Κρανιδιώτης έγραψε ότι πρέπει να οικοδομηθεί η ενότητα του κυβερνητικού χώρου με τη βάση της Χρυσής Αυγής. Η διεθνής εμπειρία βέβαια δείχνει ότι η υιοθέτηση από τη Δεξιά της ατζέντας της Άκρας Δεξιάς δεν οδηγεί σε συρρίκνωση την τελευταία, αλλά της δίνει νέα ώθηση και καθιστά ηγεμονικό το λόγο της. Εν προκειμένω μάλιστα, το κλείσιμο της Villa Amalias ανοίγει το δρόμο για την επέκταση των κατ΄ επάγγελμα «κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα».
Επομένως, η στήριξη της Villa Amalias και η προσπάθεια να ξαναλειτουργήσει ως κατάληψη, δεν είναι μόνο μια πράξη αλληλεγγύης σε έναν αυτοδιαχειριζόμενο πολιτικό-πολιτιστικό χώρο. Αποτελεί ταυτόχρονα στοιχείο της πάλης ενάντια στο ναζισμό, μια συνεισφορά στην οικοδόμηση αναχωμάτων αντίστασης στην επέκταση των ναζί.
Αναδημοσίευση από Red Notebook
Αναρτήσεις
