Το “συστημα” να' ναι καλα...

“Ευρωπαϊκός μηχανισμός” στήριξης με συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και εφαρμογή της γνωστής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ακραίας μορφής, ή “στάση πληρωμών” του δημόσιου χρέους και αναδιαπραγμάτευσή του; Δηλαδή, προτεραιότητα οι “δανειστές” και κατ' επέκταση ο “πλούτος” στα θησαυροφυλάκια τραπεζών (κυρίως γερμανικών που αποτελούν βασικούς πιστωτές της Ελλάδας) και επιχειρήσεων, ως “επιβράβευση” των κερδοσκοπικών επιθέσεων που έχουν εξαπολύσει τον τελευταίο καιρό, με παράλληλη “παραχώρηση” του ελέγχου της οικονομίας στο Δ. Ν. Τ και τους Γερμανούς, από τη μια, ή μια νέα μεγάλη “εθνική” προσπάθεια, ένα νέο “κοινωνικό” συμβόλαιο σε μια ειλικρινή προσπάθεια ανάτασης και αλλαγής πορείας της χώρας, από την άλλη;
Ο πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, όπως δήλωσε από το Καστελόριζο, επέλεξε την πρώτη “λύση”, δείχνοντας πως δεν επιθυμεί να διαταράξει το, συγκεκριμένο, παγκόσμιο οικονομικό σύστημα “αφαίμαξης” λαών και κρατών. Προτίμησε να τα “πάρουν” οι δανειστές και ας πάει στο καλό η Ελλάδα και η κοινωνική συνοχή, ας περικοπούν οι κοινωνικές δαπάνες, οι συντάξεις, οι μισθοί, ας γίνουν χιλιάδες απολύσεις, ας “διαλύσει” τα πάντα το Δ. Ν. Τ στο “πέρασμά” του, όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, στις χώρες όπου “κλήθηκε”...Ούτε καν ως “απειλή” δεν χρησιμοποίησε τη “στάση πληρωμών” ο πρωθυπουργός, η οποία παρεπιμπτόντως δεν προτάθηκε ως “επιλογή” και από κανένα κόμμα (πλην μεμονωμένων περιπτώσεων στελεχών, όπως της Λιάνας Κανέλλη, του Γιάννη Δραγασάκη...)...Γιατί άραγε;
Αλήθεια, αφού όλοι γύρω μας λειτουργούν εγωιστικά και κοιτούν το συμφέρον τους, γιατί κι εμείς να μην κοιτάξουμε το δικό μας;
Το “παγκόσμιο και καπιταλιστικό σύστημα” δεν ήθελε να επιτρέψει την “κατάρρευση” της Ελλάδας (φοβούμενο προφανώς τη “μεταφορά” της κρίσης και σε άλλες “περιφερειακές χώρες” της Ε. Ε) και ο Έλληνας πρωθυπουργός συμφώνησε να “προστατέψει” το “σύστημα” παρά τη χώρα του! Προτίμησε να πληρωθούν οι δανειστές και να τοποθετήσει βραδυφλεγή...φιτίλια στην κοινωνική συνοχή και την ίδια την ελληνική δημοκρατία...
“Ο Παπανδρέου αν ήθελε πραγματικά να σώσει τη χώρα θα έπρεπε, συνειδητά, να αυτοκτονήσει πολιτικά”, είπε ο Δημήτρης Καμπουράκης, στην εκπομπή “Κοινωνία ώρα Mega”, την περασμένη εβδομάδα, σχολιάζοντας τις εξελίξεις. Είναι “ηλίου φαεινότερο” πως, με κανένα τρόπο, ο κ. Παπανδρέου δεν επιθυμούσε ούτε επιθυμεί την “πολιτική αυτοκτονία”. Άλλωστε, γι' αυτό, “έστησε” και το σκηνικό στο Καστελόριζο. Θέλησε να προστατέψει τη δική του “εικόνα” και την κυβέρνησης, να “ενισχύσει την εικόνα του ηγέτη έναντι του εννοιολογικού περιεχομένου («επιτήρηση», «κηδεμονία») της λέξης ΔΝΤ» (Έθνος, Το Καστελόριζο, ο αιφνιδιασμός και οι συμβολισμοί) και επέλεξε συγκεκριμένους, ολίγον μελό, “συμβολισμούς”...
Από το “λεφτά υπάρχουν”, της προεκλογικής περιόδου, στις “δαγκάνες” του Δ. Ν. Τ, μόλις επτά μήνες μετά τον Οκτώβρη του 2009. Αλήθεια ποια πολιτική νομιμοποίηση υπάρχει μεταξύ προεκλογικών λόγων και κυβερνητικών πράξεων; Α, το καλό της χώρας, βεβαίως- βεβαίως, ξεχνώντας όμως ότι αυτή η χώρα αποτελείται από πολίτες και το δικό τους συμφέρον οφείλει να υπαρασπίζεται κάθε κυβέρνηση και όχι των δανειστών της.
“Τι μας μένει; Μια αποφασιστική κήρυξη στάσης πληρωμών. Που θα τιμωρήσει και τους δανειστές μας, που μάλλον αλόγιστα μας εφοδίαζαν με χρήματα δίχως ουσιαστικά να ελέγχουν σε τι ακριβώς τα ξοδεύουμε. Ο καπιταλισμός διδάσκει πως κάθε οικονομική πράξη έχει ρίσκο. Το κέρδος δεν είναι πάντα εξασφαλισμένο. Υπάρχει και η προοπτική της αποτυχίας. Γιατί οι διεθνείς Τράπεζες που μας δάνειζαν θα πρέπει να εξαιρεθούν από την γενική αυτή λογική”, αναρωτιέται ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος (εκ των “σκληρών” νεοφιλελεύθερων της δεξιάς, γιατί υπάρχουν και στο ΠΑΣΟΚ), σε άρθρο του στο διαδικτυακό τόπο sofokleous10, λίγες ημέρες πριν την ανακοίνωση προσφυγής στο Δ. Ν. Τ και τον “ευρωπαϊκό μηχανισμό”.
Έγραφε επίσης πως “μέσω μιάς σκληρής αλλά σοβαρής διαπραγμάτευσης μπορούμε να εξασφαλίσουμε μείωση του χρέους μας στα μισά περίπου. Να εξυγιανθεί ολόκληρο το δημοσιονομικό αλλά και το οικονομικό γενικότερα κύκλωμα κι ο τόπος να μπεί σε μια νέα πορεία ανάπτυξης. Με περιορισμένες και αυστηρά ελεγχόμενες δημόσιες δαπάνες, με φρέσκα δάνεια στον ιδιωτικό τομέα και με πολιτικές ηγεσίες σοβαρές κι αποφασισμένες για καινούργια πράγματα. Τις όποιες αρνητικές συνέπειες, την μήνυ των Γαλλικών και Γερμανικών Τραπεζών κυρίως, ακόμη και μιά ενδεχόμενη –πιθανότατα προσωρινή - έξοδο από το Ευρώ, μπορούμε εύκολα να τις αντιμετωπίσουμε. Αρκεί να δείξουμε σοβαρότητα, λίγες δηλώσεις και κυρίως ουσιαστικό πολιτικό έλεγχο πάνω σε αυτό που λέγεται δημόσιος τομέας.”
Εξάλλου, παραδείγματα υπάρχουν. Από το 1970 μέχρι σήμερα παραπάνω από 40 «πτωχεύσεις» έχουν καταγραφεί παγκοσμίως, με την “οικονομική” αποτίμηση να λέει πως, τελικά, ήταν επ' ωφελεία των δοκιμαζόμενων οικονομιών των χωρών. Πρόσφατα, σχετικά, παραδείγματα, αποτελούν η Ρωσία (με την επαναδιαπραγμάτευση μείωσε κατά 50% το χρέος της) και η Αργεντινή (μείωση χρέους κατά 70%), που μετά από “στάσεις πληρωμών” και επαναδιαπραγμάτευση του χρέους τους στήριξαν την υγιή οικονομική τους μεγέθυνση, με πολύ ικανοποιητικούς ρυθμούς, τα τελευταία χρόνια. Όσο για τους “θεωρητικούς κινδύνους” που θα υπήρχαν, σε ενδεχόμενη “στάση πληρωμών”, ο πρόσκαιρος αποκλεισμός από τις διεθνείς χρηματαγορές, δεν θα ήταν και τόσο... τραγικός καθώς, ούτως ή άλλως δε δανείζουν πια την Ελλάδα με λογικούς όρους, εκτιμούν οι "υποστηρικτές" της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους. Αφήστε που η Ευρωζώνη θα αναγκάζονταν να δημιουργήσει άμεσα τους κατάλληλους μηχανισμούς για τον ορθολογικό δανεισμό της και την προστασία της από κερδοσκοπικές τακτικές.
“Η αγορά εκτιμά σήμερα πως, σε ένα χρόνο από σήμερα, το ετήσιο επιτόκιο του ελληνικού ομολόγου θα είναι 20%”, είπε ο Στέφανος Μάνος, το βράδυ της Δευτέρας 26 Απριλίου, στην εκπομπή “Νέοι Φάκελοι” του Αλέξη Παπαχελά, στον Σκάϊ! Τι σημαίνει αυτό, εφόσον αποδειχτεί πραγματική η εκτίμηση; Η επαναδιαπραγμάτευση που δεν έγινε σήμερα μπορεί να χρειαστεί να γίνει μετά από 3 χρόνια, διάστημα κατά το οποίο θα έχει γίνει πλήρης “αφαίμαξη” του ελληνικού λαού, θα έχει επέλθει πολιτικό και οικονομικό χάος ενώ οι κερδοσκόποι θα χαίρονται σα “γουρούνια στα σκατά”...
Ο κ. Παπανδρέου ζήτησε “θυσίες” από τον ελληνικό λαό, χωρίς όμως να δίνει “ημερομηνία λήξης” και συγκεκριμένο ορίζοντα αλλά ούτε δεσμεύτηκε για την περί δικαίου κατανομή τους και, εάν, τελικά θα πιάσουν τόπο. Επέλεξε να δοκιμάσει τις αντοχές του λαού, υιοθετώντας τις άκρως νεοφιλελεύθερες επιταγές, υπονομεύοντας την πραγματική οικονομία και την κοινωνική συνοχή. Καθώς η επιλογή του ήταν συνειδητή, θα πρέπει να γνωρίζει πως η ιστορία διδάσκει ότι το πολιτικό σύστημα θα αλλάξει και θα οδηγηθεί στα άκρα. Θα πρέπει να αναμένει πολιτικές εκρήξεις και, πιθανά, κοινωνική βία. Αν δεν ήξερε ας ρώταγε...
Υ. Γ. Τελικά φαίνεται πως το ΠΑ. ΣΟ. Κ λειτουργεί ως cleaner της δεξιάς. Καθαρίζει εκείνο για όλες τις “βρωμοδουλειές” της...