Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Πρωτοβουλία πολιτών για το παρόχθιο δάσος και την οικοτουριστική μονάδα στις Καστανιές...


Μια "Πρωτοβουλία Πολιτών" φέρνει στην επικαιρότητα το θέμα της ανολοκλήρωτης και "κολλημένης" εδώ και αρκετά χρόνια, έξι τουλάχιστον στον αριθμό, οικοτουριστικής μονάδας στις Καστανιές, παράλληλα με το αίτημα για να "ανοίξει" το παρόχθιο δάσος που έχει περιφραχθεί για τις "ανάγκες κατασκευής" των ξύλινων οικίσκων.
Ο νέος Καλλικρατικός δήμος Ορεστιάδας φαίνεται να αδιαφορεί για την "προίκα" που έχει πάρει από τους συνενούμενους δήμους και μέχρι στιγμής δεν έχει αρθρώσει ούτε λέξη για τις "σκέψεις" (καλό ε;), τις προτάσεις του (πιο καλό ε;), τις πρωτοβουλίες που σκέφτεται να αναλάβει για την ανάδειξη και αξιοποίηση της παράρδιας περιοχής και το βαλτωμένο θέμα της "οικοτουριστικής μονάδας"...
Στο κείμενο που "κυκλοφορεί" η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΧΘΙΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΩΝ, αναφέρεται:

ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΧΘΙΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΑΡΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!
ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΘΕΜΑ της ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΤΩΝ ΚΑΣΤΑΝΕΩΝ

Καστανιές, Ιούλιος 2011

Πέρασαν περισσότερα από δέκα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατασκευή της “οικοτουριστικής μονάδας” στην παρόχθια περιοχή του ποταμού Άρδα, στις Καστανιές. Στο γνωστό (άγνωστο σήμερα για πάρα πολλούς) παρόχθιο δάσος - χώρο που φιλοξενούσε κατασκηνωτές στις εκδηλώσεις της συνάντησης νέων που πραγματοποιείται φέτος για 17η φορά. Πέρασαν δέκα χρόνια από τη “διανομή” φρούδας ελπίδας, μαϊμού προσδοκίας- προοπτικής και απατηλών υποσχέσεων, για άλλη μια φορά, στους πολίτες της τότε κοινότητας Καστανεών, του πρώην δήμου Βύσσας μετέπειτα, του νυν δήμου Ορεστιάδας. Το “παραμύθι” έπεσε σύννεφο από “γνωστούς” παραμυθάδες πολιτικούς που αντάλλαξαν με ψήφους την αγωνία των ντόπιων για το αύριο, για τον τόπο τους, για την περιοχή τους...
Η “οικοτουριστική μονάδα” και οι “αναπτυξιακές προοπτικές” που θα “άνοιγε” για την περιοχή “ενισχύθηκε” ακόμα περισσότερο με... συνεδριακά κέντρα, με παρευξείνιες και βαλκανικές δράσεις που θα αναπτύσσονταν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, με νέα γεωγραφία, νέα οικονομία κι ένα σωρό άλλα, σε ένα πλειοδοτικό διαγωνισμό υποσχέσεων. Μόνο που το “παραμύθι” τους είχε δράκο. Και μάλιστα κακό, όπως όλα τα παραμύθια τους...
Έτσι, τρία χρόνια μετά (2004), άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε η διοίκηση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (Κ. Ε. Δ) που ήταν υπεύθυνη για το έργο, κι επειδή το ελληνικό κράτος χαρακτηρίζεται, πρωτίστως, από ασυνέχεια, ασυνέπεια και συμφέροντα, αφού τα πάντα γίνονται ή δε γίνονται από τα φυσικά πρόσωπα και όχι από “στρατηγικούς σχεδιασμούς” και συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, το έργο “κόλλησε”. Κοντά σε αυτά “ήρθε” και μια πλημμύρα το χειμώνα του 2004-2005 που προκάλεσε καταστροφές στους ξύλινους οικίσκους της μονάδας (αν και οι ντόπιοι το έλεγαν από την πρώτη στιγμή για τους κινδύνους από τις πλημμύρες) και το... “παραμύθι” είχε κακό τέλος.
Πέρασαν 10 χρόνια από τότε που η παρόχθια περιοχή του ποταμού Άρδα, στις Καστανιές, «τεμαχίστηκε» και περιφράχθηκε κατά το ήμισυ, αποκόπτοντας το δάσος, στο “όνομα” της ανάπτυξης, της δημιουργίας οικοτουριστικής προοπτικής και άλλων τέτοιων ευήκοων λόγων και απατηλών υποσχέσεων. Πέρασαν έξι (6) χρόνια από τότε που δεν έχει μπει ούτε...καρφί στο “μεγαλόπνοο έργο” που θα άλλαζε τα δεδομένα, θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας, θα βελτίωνε την αναγνωρισιμότητα και θα έκανε “προορισμό” την περιοχή. Αντίθετα, αυτό που καθημερινά γίνεται, είναι να καταστρέφονται τα “ξύλινα σπιτάκια”, να παραμένει “αποκλεισμένος” και περιφραγμένος ο χώρος για τον κάθε πολίτη και η Κ. Ε. Δ. να πληρώνει, εδώ και χρόνια, για τη φύλαξη του χώρου ιδιωτική εταιρεία security!
Με δεδομένο ότι για την Κ. Ε. Δ. το έργο είναι “παγωμένο” και δεν υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη και σκέψη για το “χώρο” και την αξιοποίησή του, ζητάμε ΑΜΕΣΑ:

- ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Ο ΠΕΡΙΦΡΑΓΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΠΟΛΙΤΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙ, ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΔΗΛΑΤΟ, ΝΑ «ΖΗΣΕΙ» ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΟΧΘΙΟ ΔΑΣΟΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΝΕΩΝ.

- ΝΑ ΑΝΑΛΗΦΘΟΥΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΥΡΕΣΗ ΛΥΣΗΣ ΣΤΟ «ΒΑΛΤΩΜΕΝΟ» ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ.
ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΘΕΣΗ, ΚΑΤΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ – ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙ ΣΚΟΠΕΥΟΥΝ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΕΞΕΥΡΕΣΗΣ ΛΥΣΗΣ

Σκαλίζοντας την “ασθενή” μνήμη ή γι' αυτούς που δεν ξέρουν...
Το έργο της κατασκευής ξύλινης οικοτουριστικής μονάδας στην παρόχθια περιοχή του ποταμού Άρδα, στις Καστανιές, ξεκίνησε στην αυγή της περασμένης 10ετίας, με υφυπουργό Οικονομικών τον Απόστολο Φωτιάδη, που κατάγεται από τις Καστανιές, ο οποίος ήταν και ο πολιτικός προϊστάμενος της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου. Τόσο η μελέτη όσο και η προκήρυξη του έργου, που προέβλεπε την κατασκευή 30 ξύλινων οικίσκων, χώρο υποδοχής, εστίασης και θέσεις για 45 σκηνές, έγιναν από την Κ. Ε. Δ.. Οι εργασίες πραγματοποιούνταν για τρία περίπου χρόνια, και μέχρι την αλλαγή της τότε, κυβέρνησης ΠΑ. ΣΟ. Κ από τη Ν.Δ., είχε κατασκευαστεί το μεγαλύτερο μέρος του έργου. Το χειμώνα του 2004-2005 υπήρξαν μεγάλης έντασης πλημμυρικά φαινόμενα στην περιοχή και σημειώθηκαν καταστροφές στην μονάδα. Από τότε “πάγωσε” ολοκληρωτικά το έργο και οι όποιες προσπάθειες του, πρώην δήμου Βύσσας να βρεθεί λύση και να ξεμπλοκαριστεί δεν απέδωσαν...
Για την κατασκευή των οικίσκων, ο χώρος του παρόχθιου δάσους περιφράχτηκε και από τότε είναι φυλασσόμενος από ιδιωτική εταιρεία και η πρόσβαση σε αυτόν απαγορεύεται σε οποιοδήποτε.

Υ. Γ.
Για όσους σκέφτονται ότι σε “περίοδο κρίσης” οι “γραφικοί” ασχολούνται με...”ξύλινα σπιτάκια” και “περιφραγμένα παρόχθια δάση”, τους λέμε ότι “ευτυχώς που οι σοβαροί ασχολήθηκαν με την οικοτουριστική μονάδα και...ολοκληρώθηκε, φέρνοντας ανάπτυξη με τα καντάρια στην περιοχή”! Ήδη έχουν διατεθεί εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δημοσίου χρήματος, για μια οικοτουριστική μονάδα που, κυριολεκτικά, σαπίζει μέρα με τη μέρα ενώ παράλληλα έχει αποκλειστεί ένα από τα πιο όμορφα τμήματα της παρόχθιας περιοχής του ποταμού Άρδα.
Αν αναλογιστεί κανείς πόσα τέτοια, δεκάδες ίσως και εκατοντάδες, εκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος “σαπίζουν” σε ανολοκλήρωτα έργα (ενώ έχει πληρωθεί το μεγαλύτερο μέρος τους) σε όλη τη χώρα, τότε ίσως μας λυθεί κι ένα “κομμάτι” της απορίας για το “ποιοι και με ποιους τα έφαγαν”...

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Powered by Blogger | Printable Coupons